อาชญากรรมคอมพวเตอร์

อาชญากรรมคอมพิวเตอร์

อาชญากรรมทางคอมพิวเตอร์ (Cyber-Crime)               เป็นการกระทำที่ผิดกฎหมายโดยใช้วิธีการทางอิเล็กทรอนิกส์เพื่อโจมตีระบบคอมพิวเตอร์และข้อมูลที่อยู่บนระบบดังกล่าว  ส่วนในมุมมองที่กว้างขึ้น “อาชญากรรมที่เกี่ยวเนื่องกับคอมพิวเตอร์” หมายถึงการกระทำที่ผิดกฎหมายใดๆ ซึ่งอาศัยหรือมีความเกี่ยวเนื่องกับระบบคอมพิวเตอร์หรือเครือข่าย เช่น ทำลาย เปลี่ยนแปลง หรือขโมย ข้อมูลต่างๆ

ประเภทอาชญากรรมคอมพิวเตอร์

                         ·    การเงิน-อาชญากรรมที่ขัดขวางความสามารถขององค์กรธุรกิจ                                       ในการทำธุรกรรม อี-คอมเมิร์ซ(หรือพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์

·    การละเมิดลิขสิทธิ์ – การคัดลอกผลงานที่ลิขสิทธิ์ ในปัจจุบันคอมพิวเตอร์ส่วนบุคคลและอินเทอร์เน็ตถูกใช้เป็นสื่อในการก่ออาชญากรรม แบบเก่าโดยการโจรกรรมทางออนไลน์หมายถึง การละเมิดลิขสิทธิ์ ใด ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการใช้อินเทอร์เน็ตเพื่อจำหน่ายหรือแพร่ผลงานสร้างสรรค์ที่ได้รับการคุ้มครองลิขสิทธิ์

·         การเจาะระบบ – การให้ได้มาซึ่งสิทธิ์ในการเข้าถึงระบบคอมพิวเตอร์หรือเครือข่ายโดยไม่ได้รับอนุญาต และในบางกรณีอาจหมายถึงการใช้สิทธิการเข้าถึงนี้โดยไม่ได้รับอนุญาต นอกจากนี้การเจาะระบบยังอาจรองรับอาชญากรรมทางคอมพิวเตอร์ในรูปแบบอื่นๆ(เช่น การปลอมแปลง การก่อการร้าย ฯลฯ)

·         การก่อการร้ายทางคอมพิวเตอร์ –ผลสืบเนื่องจากการเจาะระบบ โดยมีจุดมุ่งหมายเพื่อสร้างความหวาดกลัวเช่นเดียวกับการก่อการร้ายทั่งไปโดยการกระทำที่เข้าข่าย การก่อการร้ายทางอิเล็กทรอนิกส์ (e – terrorism) จะเกี่ยวข้องกับการเจาะระบบคอมพิวเตอร์เพื่อก่อเหตุรุนแรงต่อบุคคลหรือทรัพย์สิน หรืออย่างน้อยยังมีจุดมุ่งหมายเพื่อสร้างความหวาดกลัว

                                ภาพอนาจารทางออนไลน์ – ตามข้อกำหนด 18 USC 2252A การประมวลผลหรือการเผยแพร่ภาพอนาจารเด็ก                                 ถือเป็นการกระทำที่ผิดกฎหมาย และตามข้อกำหนด 47 USC 223 การเผยแพร่ภาพลาม

·         อนาจารในรูปแบบใด ๆ แก่เยาวชนถือเป็นการกระทำที่ขัดต่อกฎหมาย อินเทอร์เน็ตเป็นเพียงทางใหม่สำหรับอาชญากรรมแบบเก่า อย่างไรก็ดี ประเด็นเรื่องวิธีที่เหมาะสมที่สุดในการคราบคุมช่องทางการสื่อสารที่ครอบคลุมทั่งโลกและเข้าถึงทุกกลุ่มอายุนี้ได้ก่อให้เกิดการถกเถียงและการโต้แย้งอย่างกว้างขวาง

·         ภายในโรงเรียน- ถึงแม้ว่าอินเทอร์เน็ตจะเป็นแหล่งทรัพยากรสำหรับการศึกษาและสันทนาการ แต่เยาวชนจำเป็นต้องได้รับทราบเกี่ยวกับวิธีการใช้เครื่องมืออันทรงพลังนี้อย่างปลอดภัยและมีความรับผิดชอบ โดยเป้าหมายของโครงการนี้คือ เพี่อกระตุ้นให้เด็กเรียนรู้เกี่ยวกับข้อกำหนดทางกฎหมาย สิทธิของตนเอง และวิธีที่เหมาะสมในการป้อนกันการใช้อินเทอร์เน็ตในทางที่ผิด

ตัวอย่างของอาชญากรรมคอมพิวเตอร์

·         เด็กหนุ่มอายุ 16 ปี แอบเจาะระบบคอมพิวเตอร์ของนาซ่าเพื่อดาวน์โหลดซอฟต์แวร์มูลค่าเกือบสองล้านเหรียญออกมาใช้

·         แฮกเกอร์เจาะเข้าระบบคอมพิวเตอร์ของธนาคารเพื่อเปลี่ยนตัวเลขในบัญชีเงินฝากของตนให้มากขึ้น

·         นักแซ็ตจอมลวงหาเบอร์โทรศัพท์มือถือสาวจากเว็บไซต์ก่อนนัดแนะออกมาล่วงละเมิดทางเพศ

·         มีการเสนอขายโทรศัทพ์มือถือราคาถูกบนเว็บบอร์ดโดยหลอกให้ดอนเงินมัดจำไปให้ก่อน

·         มีเว็บไซต์ปลอมที่กลุ่มมิจฉาชีพทาทำไว้เพื่อลวงเอาหมายเลขบัตรเครดิต

·         ช่วงเหตุการณ์ตึกเวิร์ลเทรดโดนถล่ม ก็มีอีเมลแอบอ้างว่ามาจากสภากาชาดขอรับบริจาคเงินช่วยเหลือครอบครัวผู้เคราะห์ร้าย

โปรแกรม Trojan

                ม้าโทรจัน (Trojan Horse) เป็นโปรแกรมที่ถูกเขียนขึ้นมาให้ทำตัวเหมือนว่าเป็นโปรแกรมธรรมดาทั่วๆ ไป เพื่อหลอกล่อผู้ใช้ให้ทำการเรียกขึ้นมาทำงาน แต่เมื่อถูกเรียกขึ้นมาแล้ว ก็จะเริ่มทำลายตามที่โปรแกรมมาทันที

                ม้าโทรจัน  โปรแกรมชนิดหนึ่งที่ดูเหมือนมีประโยชน์  แต่แท้ที่จริงก่อให้เกิดความเสียหายเมื่อรันโปรแกรม  หรือติดตั้งบนคอมพิวเตอร์  ผู้ที่ๆได้รับไฟล์โทรจันมักถูกหลวกลวงให้เปิดไฟล์ดังกล่าว  โดยหลงคิดว่าเป็นซอฟต์แวร์ถูกกฎหมาย  หรือไฟล์จากแหล่งที่ถูกต้องตามกฎหมาย  เมื่อไฟล์ถูกเปิดอาจส่งผลลัพธ์หลายรูปแบบ  เช่น  สร้างความรำคาญด้วยการเปลี่ยนหน้าจอ  สร้างไอคอนที่ไม่จำเป็น  จนถึงขั้นลบไฟล์และทำลายข้อมูล  โทรจันต่างจากไวรัสและเวิร์มคือโทรจันไม่สามารถสร้างสำเนาโดยแพร่กระจายสู่ไฟล์อื่น  และไม่สามารถจำลองตัวเองได้

Back  Door

โปแรมควบคุมระบบจากทางไกล  โดยจะถูกติดตั้งไว้ในเครื่องคอมพิวเตอร์  หลังจากนั้นจะทำให้ผู้อื่นที่อยู่ภายนอกเข้าถึงและสามารถควบคุมคอมพิวเตอร์เครื่องนั้นได้  เป็นเครื่องที่บุกรุกนิยมใช้เพื่อให้ตนเองได้รับสิทธิ์ในการเข้าถึงเครื่องคอมพิวเตอร์ดังกล่าวจากระยะไกลมี 3 อย่างคือ BackOrifice,NetbusและSubSeven

Denial  of  Service

                Denial  of  Service (DoS) เป็นการโจมตีอีกรูปแบบหนึ่ง  ส่งผลให้เครื่องคอมพิวเตอร์ของผู้ใช้หยุดการทำงานโดยไม่ทราบสาเหตุ  หรือทำให้การทำงานของเครื่องเพิ่มมากขึ้นจนไม่สามารถใช้งานได้  ในหลายกรณี การนำ patch ล่าสุดมาติดตั้งลงในเครื่องจะช่วยป้อนกันการโจมตีแบบนี้ได้

การดักจับ Packet

                การดักจับ Packet เป็นการทำงานโดยอาศัยโปแกรมดักจับข้อมูลที่ถูกส่งไปมาในเครือข่าย  ข้อมูลเหล่านี้อาจรวมไปถึงชื่อผู้ใช้  รหัสผ่าน  และข้อมูลทางธุรกิจอื่นๆ ที่ถูกส่งในรูปที่ไม่มีการเข้ารหัส  บางครั้งอาจทำให้ผู้ที่ทำการดักจับ Packetได้รับข้อมูลรหัสผ่านจากการกระทำนี้มากมาย  ซึ่งผู้บุกรุกสามารถนำเอาค่ารหัสผ่านที่ได้นี้ไปใช้ในการบุกรุกระบบ  ข้อสำคัญอีกอย่างหนึ่งก็คือ ผู้ที่จะติดตั้งโปแกรมดักจับ Packet ไม่จำเป็นต้องได้รับสิทธิ์เป็นผู้ดูแลระบบแต่อย่างใด

                เมื่อเปรียบเทียบระหว่างการใช้งานผ่านสายชนิด DSL และการใช้งานแบบ dial-up ที่ใช้โดยทั่วไป  ผู้ที่ใช้งานเคเบิลโมเด็มเป็นผู้ที่ได้รับความเสี่ยงสูงสุดต่อการถูกดักจับPacket เนื่องมาจากผู้ใช้งานเคเบิลโมเด็มที่อยู่ไกลเคียงกันจะถูกเชื่อมต่อเข้าสู้เครือข่ายเสมือนหนึ่งอยู่ในวงเครือข่าย LAN เดียวกัน หากผู้ใช้คนใดคนหนึ่งของเครือข่ายเคเบิลโมเด็มติดตั้งโปรแกรมดักจับ Packetลงที่เครื่องคอมพิวเตอร์ของตนก็จะสามารถดักจับข้อมูลทั้งหมดที่ส่งเข้าออกจากเคเบิลโมเด็มอื่นๆ  ที่อยู่ใกล้เคียงไดทันที

การฉ้อโกงบัตรเครดิต

                บัตรเครดิต  หรือ  บัตรสินเชื่อ เป็นบริการที่สถาบันทางการเงินต่างๆ  ออกให้ลูกค้า  เพื่อจ่ายแทนเงินสด  สามารถใช้ได้ตามจำนวนวงเงินบัตรที่อนุมัติหักออกด้วยค่าสินค้าและบริการที่ ใช้จ่ายผ่านบัตร  ค่าธรรมเนียม ดอกเบี้ย และหนี้สินคงค้างที่ยังไม่ได้ชำระ

                การฉ้อโกงบัตรเครดิตทำได้หลายวิธี อาทิ การขโมยบัตร การปลอมทั้งใบ  การแปลงข้อมูลจากบัตรจริง  การปลอมบัตรพลาสติกสีขาว  การปลอมเอกสารในการสมัครเป็นผู้ถือบัตร  และผู้ถือบัตรเป็นผู้ทุจริตเอง  คนร้ายสามารถปลอมบัตรเครดิตขึ้นมา โดยบรรจุเอาข้อมูลเกี่ยวกับผู้ถือบัตรที่ได้มาอย่างผิดกฎหมายจากแหล่างต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น สลิปบัตร  สแปมเมล  หรือส่งอีเมลสุ่ม เพื่อหวัดข้อมูลบัตรเครดิตของผู้รับ  หรือไม่อย่างนั้นก็ส่งโปรแกรมเฉพาะ ผ่านมาทางเว็บไซต์ผิดกฎหมาย  โดยคนร้ายที่สามารถเข้าถึงข้อมูลส่วนตัวผู้ถือบัตร อาจใช้ข้อมูลที่ขโมยมา นำไปซื้อสินค้าทางอินเทอร์เน็ตหรือทางโทรศัพท์อีกต่อไป

วิธีการป้อนกันจากการฉ้อโกงบัตรเครดิต

·         เซ็นชื่อลงบนแถบลายเซ็นทันที  จดหมายเลขเครดิต  หมายเลขโทรศัพท์สำหรับแจ้งบัตรหาย และเก็บไว้ที่ปล่อยภัย หาง่ายยามฉุกเฉิน

·         ไม่ควรตั้งรหัสเอทีเอ็มโดยใช้ข้อมูลส่วนตัวซึ่งง่ายต่อการคาดเดา ไม่ว่าจะเป็นชื่อ หมายเลขโทรศัพท์ วันเดือนปีเกิด

·         จำรหัสเอทีเอ็มให้ได้  ถ้าจำเป็นต้องจดไว้ ไม่ควรเก็บไว้ในกระเป๋าสตางค์  กระเป๋าถือ หรือเก็บไว้ไกล้กับบัตร และไม่ควรบอกรหัสเอทีเอ็มให้บุคคลอื่นทราบ

·         เก็บรักษาบัตรของคุณเช่นเดียวกับที่คุณเก็บเงินสด  หากเป็นไปได้ ไม่ควรปล่อยให้บัตรคลาดสายตาในระหว่างที่พนักงานนำบัตรของคุณไปรุด

·         ตรวจสอบให้แน่ใจว่าได้รับบัตรของคุณคืนมาทุกครั้ง  หลังชำระเงิน  และก่อนเซ็นเซลล์สลิป  ควรตรวจสอบจำนวนเงินว่าตรงกับราคาสินค้า บริการ เพื่อป้องกันไม่ให้ผู้อื่นนำข้อมูลในเซลล์สลิปไปใช้ในทางที่มิชอบ  และเก็บไว้เพื่อตรวจสอบความถูกต้องภายหลัง

·         ตรวจสอบยอดค่าใช้จ่ายในใบแจ้งบัญชีบัตรเครดิต  ประจำเดือนว่ามีจำนวนเงินตรงกับที่คุณใช้ไปหรือไม่  โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังกลับจากการเดินทางต่างประเทศ

·         ไม่ควรบอกหมายเลขบัตรเครดิตของคุณแก่บุคคลอื่นทางโทรศัพท์  เว้นแต่คุณกำลังติดต่อกับองค์กรที่มีความน่าเชื่อถือ หรือคุณเป็นฝ่ายเริ่มการติดต่อด้วยตัวเอง

·         ตรวจสอบให้แน่ใจหากมีความจำเป็นต้องบอกหมายเลขบัตรเครดิตของคุณทางโทรศัพท์ และขอเอกสารยืนยันการซื้อขายที่เป็นลายลักษณ์อักษรจากพนักงานขายทางโทรศัพท์ทุกครั้ง

·         อย่าไว้ใจพนักงานขายสินค้าทางโทรศัพท์ที่เร่งหรือกดดันให้คุณรีบซื้อสินค้า อย่าให้หมายเลขบัตรจนกว่าคุณตัดสินใจแน่แล้วว่าจะซื้อสินค้า

·         หากสมาชิกในครอบครัวคุณนำบัตรของคุณไปใช้ อาจโดยที่คุณทราบหรือไม่ทราบมาก่อน คุณจะต้องเป็นผู้รับผิดชอบยอดการใช้จ่ายที่เกิดขึ้น

ผลกระทบของการโจรตีและการละเมิดความปลอดภัย

·         การโจรกรรมข้อมูลส่วนตัว

·         ทำลายไฟล์งาน

·         ก่อกวนการทำงาน

·         การแก้ไขข้อมูลส่วนตัว

·         การแก้ไขผลคะแนน

·         การปลอมแปลใบรับรองผลการศึกษา

การป้องกันการโจรตีและการละเมิดความปลอดภัย

                       ·           ติดตั้งโปรแกรมช่วยดูแลรักษาความปลอดภัย 

              ·         ไม่เปิดดูอีเมลล์หรือไฟล์แปลกๆที่ได้รับจากคนที่ไม่รู้จัก 

              ·         ทำสำเนาข้อมูลที่สำคัญเก็บไว้ทุกครั้งเมื่อใช้งาน

                        ·         ปิดระบบแชร์ไฟล์

การละเมิดสิทธิส่วนบุคคล

                มีคนเคยกล่าวว่าอินเทอร์เน็ตเป็นโลกเสรี  ดังนั้นเราจะเข้าไปพูดไปเขียนอะไรอย่างไรก็ได้ ซึ่ง...คำกล่าวนี้ไม่ถูกต้องนัก  เพราะแม้การกระทำบางอย่างจะไม่ผิดกฎหมายเด่นชัด แต่ชาวอินเทอร์เน็ต  ก็มีจรรยาบรรณการใช้งาน ที่ถือเป็นแนวปฏิบัติเพื่อการอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุขที่เรียกว่าเน็ตติเก็ต (Netiquette) ซึ่งแนวทางหลักของเน็ตติเก็ตคือการเคารพให้เกียรติซึ่งกันและกัน  พึงระลึกอยู่เสมอว่าแม้ทุกคนมีสิทธิเสรีภาพในการแสดงออกในการสื่อสารข้อมูล  หรือ

ความคิดทุกรูปแบบอย่างไร้พรมแดนบนอินเทอร์เน็ต  แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไปละเมิดสิทธิเสรีภาพของผู้อื่นได้

การละเมิดลิขสิทธิ์ / ทรัพย์สินทางปัญญา

                การละเมิดลิขสิทธิ์  หมายถึงการนำผลงานของผู้อื่นมาใช้  เผยแพร่ ดัดแปลง  ทำซ้ำ โดยผู้เป็นเจ้าของผลงานไม่อนุญาตหรือไม่ได้รับทราบ  ปกติแล้วผลงานใดๆ อาทิ สิ่งประดิษฐ์  วรรณกรรม ศิลปกรรม ฯลฯ เป็นกรรมสิทธิ์และลิขสิทธิ์ของผู้สร้างสรรค์โดยปริยาย การนำนำผลงานมาใช้อาจมีเงื่อนไขบางประการเรียกว่าสัญญาอนุญาต ซึ่งกำหนดโดยเจ้าของผลงานหรือกำหนดตามกฎหมาย  เมื่อไม่ได้ทำตามเงื่อนไขจึงละเมิดลิขสิทธิ์

                ทรัพย์สินทางปัญญา (Intellectual  Property) คือสิทธิอันชอบธรรมตามกฎหมายที่คุ้มครองการประดิษฐ์  การออกแบบต้นฉบับ ยี่ห้อการค้า รวมถึงสิทธิบัตร เครื่องหมายการค้า  และลิขสิทธิ์ (Copyight) เป็นการให้สิทธิแก่ผู้สร้าง

                อินเทอร์เน็ตช่วยทำให้ข้อมูลข่าวสารแพร่สะพัดไปอย่างรวดเร็ว  ในขณะเดียวกันก็เป็นเครื่องมือชั้นเยี่ยมในการละเมิดลิขสิทธ์และทรัพย์สินทางปัญญา ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดคือการอัพโหลดและดาวน์โหลดเพลงหรือริงโทนโดยไม่ได้รับอนุญาต การจำหน่วยจ่ายแจกซีดีเถื่อน  ซอฟต์แวร์ละเมิดลิขสิทธิ์ การคดลอกบทความ  รูปภาพ ข้อมูล ฯลฯ

                ผู้ให้บริการพื้นที่ (Space  provider ) และผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ต  หรือที่เรียกว่า ISP (Internet  Service Provider) มีส่วนที่ต้องรับผิดชอบกรณีรู้เห็นกับผู้ใช้ในการนำผลงานที่ได้มาโดยมิชอบหรือโดยผิดกฎหมายมาเผยแพร่บนเว็บไซต์ ในทางตรงข้ามก็ไม่ต้องรับผิดชอบหากสามารถพิสูจน์ได้ว่าไม่ได้รู้เห็นกับผู้ใช้

การละเมิดลิขสิทธิ์ซอฟต์แวร์

                การละเมิดลิขสิทธิ์ซอฟต์แวร์หมายถึงการกระทำที่เกี่ยวข้องกับการคัดลอกซอฟต์แวร์คอมพิวเตอร์โดยไม่ได้รับอนุญาต  โดยมีหลายประเทศที่มีกฎหมายลิขสิทธิ์ที่มีกฎหมายบังคับ  แต่ระดับการบังคับแตกต่างกันไป  ระบบระดับคอมพิวเตอร์ที่เก่าแก่ที่สุดในทุกวันนี้มีอายุราว  40 ปี ในด้านลิขสิทธิ์แล้วจะไม่หมดลิขสิทธิ์ไปจนราวปี ค.ศ.2030 ในสหรัฐอเมริกาและยุโรป

การสงวนสิทธิ์ผลงานบนอินเทอร์เน็ต

                Copyright  เป็นรูปแบบการสงวนสิทธิ์ทั่วไป  คือผู้ใช้จะไม่สามารถคัดลอก ดัดแปลง หรือแจกจ่ายงานในลักษณะที่ทำให้เจ้าของผลงานเสียประโยชน์ที่พึงได้จากงานนั้น ( เช่น สูญเสียรายได้) โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของงานเสียก่อน

               

Copyleft  เป็นรูปแบบการสงวนสิทธิ์ที่ตรงข้ามกับ Copyright กล่าวคือ  เจ้าผลงานอนุญาตให้ผู้คัดลอกดัดแปลง  หรือเผยแพร่งานโดยไม่ต้องขออนุญาต  โดยมีเงื่อนไขบางประการ เช่น จะต้องประกาศว่างานนี้ใครเป็นเจ้าของต้นฉบับหรือจะต้องใช้สิทธ์ผู้ใช้คนต่อไปในการคัดลอก ดัดแปลง หรือเผยแพร่ ตามสิทธ์ที่เจ้าของงานต้นฉบับกำหนดไว้ในสัญญาการให้อนุญาต ( License) ซึ่งมีรูปแบบต่างๆ

              

  GPL ( Gnu Public License ) ให้สิทธิ์ผู้ใช้ที่คัดลอก ดัดแปลง แจกจ่ายงานโดยอย่างอิสระ  โดยมีข้อแม้ว่าผู้ใช้นั้นจะแนบสัญญาอนุญาตชนิดเดียวกันนี้ไปกับงานที่ตนคัดลอก  ดัดแปลง หรือแจกจ่ายด้วย จุดประสงค์คือเพื่อทำให้งานชิ้นนั้นเผยแพร่ พัฒนาต่อยอดไปเรื่อยๆ และ GEDL ( Free  Documentation  License ) มีลัษณะเช่นเดียวกับ GPL แต่ใช้กับงานเอกสาร คู่มือหรือหนังสือ

                

Creative Commons เป็นรูปแบบสัญญาอนุญาตที่ยืดหยุ่นให้เจ้าของงานกำหนดว่าจะใช้สิทธิ์อะไรแก่ผู้ใช้บ้าง เช่น ให้สามารถคัดลอก เผยแพร่ได้ แต่ห้ามดัดแปลง หรือให้คัดลอก เผยแพร่ ดัดแปลง แต่ห้ามเอาไปใช้ประโยชน์ทางการค้า  แต่ไม่ว่าจะเป็น  Creative Commons รูปแบบใด ก็จะมีเงื่อนไขอันหนึ่งที่เหมือนกัน ก็คือ ผู้ใช้ต้องระบุว่าใครเป็นเจ้างานต้นฉบับเมื่อนำผลงานนั้นมาใช้  เผยแพร่ หรือดัดแปลง

การกระทำที่ผิดกฎหมายที่เป็นการละเมิดทรัพย์สินทางปัญญา

·         การ Download โปรแกรมลิขสิทธิ์มาใช้โดยไม่เสียค่าใช้จ่าย

·         การคัดลอก DVD ภาพยนตร์ แจกจ่ายเพื่อน

·         การส่งอีเมลบทความต่อๆกัน

·         การบันทึก VDO การแสดงเล่นดนตรีโดยไม่อนุญาต

·         เครื่องหมายการค้าของบริษัทในประเทศหนึ่งอาจไปซ้ำกับเครื่องหมายการค้าอีกบริษัทหนึ่งในอีกประเทศหนึ่ง

·         ฯลฯ